السلام علیک یابن جعفرالکاظم علیه السلام

در سرزمینی که نسیمش بوی تاریخ و حکایت‌های گذشته را در خود دارد، واقعه‌ای رخ داد که دل‌های مومنان را تا ابد با غمی عمیق آکنده ساخت. امام موسی کاظم(ع)، در یکی از تاریک‌ترین روزهای تاریخ به شهادت رسید.

در دل شب‌های تیره و روزهای پر از آشفتگی، نام امام موسی کاظم(ع)، چونان نوری در تاریکی‌ها می‌درخشید. او، شمعی بود که در بادهای ستم خاموش نشد، بلکه با شهادتش، فروزان‌تر و پرتوافشان‌تر گشت.

ایشان با وجود آزمون‌ها و سختی‌ها، نه تنها برای مسلمانان، بلکه برای تمام کسانی که در جستجوی حقیقت و عدالت بودند مظهر صبر و استواری و برای آن‌ها که در مسیر حق دچار مشقت می‌شدند، مظهر توکل بودند. آنگونه که فرمود: «هركس بخواهد(در هر جهتی) قوی ترینِ مردم باشد باید در همه امور، بر خداوند سبحان توكّل نماید.»

شهادت او واقعه‌ای دردناک است که در قلب‌های مومنان حک شده است. این شهادت، بیانگر عشق بی‌پایان امام به خدا و ایستادگی او در برابر ظلم است. در زندان‌های تاریک و تنهایی‌های طولانی، ایشان با دعا و نیایش خود، پیامی از امید و مقاومت را به جهانیان فرستاد

در هر قطره اشکی که برای شهادتش ریخته می‌شود، داستانی از عشق و وفاداری نهفته است. این اشک‌ها، نمادی از اتحاد و همبستگی مسلمانان است و یادآور اینکه راه حق، هر چند پر از مشقت باشد، همیشه راهی به سوی نور و رستگاری است.

امام کاظم(ع) با عمری پر از مجاهدت و ایثار چونان گلی در باغ ایمان، با بوی خوش صبر و تسلیم، دل‌های عاشقان را معطر ساخت. روزگاری که بر ایشان گذشت، یادآور این حقیقت است که حقیقت و عدالت همیشه زنده است، حتی اگر در زنجیرهای ظلم و ستم بسته شود. این شهادت، چراغی است که هرگز خاموش نمی‌شود و برای همیشه در قلب‌های مومنان به عنوان نمادی از عشق و پایداری باقی می‌ماند.

شهادت جانسوز و غریبانه هفتمین پیشوای امامت و ولایت حضرت موسی کاظم(ع) تسلیت باد!
لبیک یاحسین ع لبیک یامهدی عج
ظهور نزدیک است
اللهم عجل لولیک الفرج کپی باذکرصلوات برمهدی فاطمه س